رأی، آری یا خیر؟

از چند ماه پیش که تب نمایش انتخاباتی بالا گرفت تا امروز سعی کردم خبرها رو دنبال کنم و درباره ی اینکه آیا رای دادن یا ندادن هر کدام چقدر میتونه سرنوشت و آینده ی این ملت ستمدیده رو تغییر بده خیلی فکر کردم. 

واسه همین تا فرصتی پیش اومده توی اینترنت و کانالهای معتبر خبری سرک کشیدم و با دوستانم بحثهای زیادی کردم. 

 راستش به نتایجی رسیدم که برای شما دوستان عزیز خواهم نوشت. 

1- تحریم 

به نظر میرسه که طرفداران این گزینه تنها توجیهی که برای این ایده دارند اینه که ما بیایم و با رأی ندادن مشروعیت زدایی بکنیم! 

ولی خب به نظر من این کار غیر ممکن است....... 

چون اگر حتی هیچکس هم شرکت نکنه و فردا اعلام بشه در این انتخابات 70 درصد واجدین شرایط شرکت کردند و  آقای دکتر... با اکثریت آرا پیروز شدند کدامیک از این خانمها و آقایان ثابت خواهند کرد که این آمار غلطه؟! 

2- دوستانی هستند که زیادی خوشبیننند و گمان میکنند که اگر شرکت کنند و مثلا به کروبی یا موسوی رأی بدند از روز 23 خرداد ایران میشه بهشت و شروع میکنیم به حرکت به سمت دموکراسی و احقاق حقوق مردم ....

که به نظر من باز دارند اشتباه میکنن و حدود وظایف رئیس جمهوری رو فراموش کردند!  

یه اشتباه دیگه هم هست که خیلی ها گمان دارند که مردم ایران به دنبال دموکراسی هستند ... 

راستش من خودم هم تا چند وقت پیش اینطور فکر میکردم!  

ولی با آدمهای زیادی در این مورد حرف زدم که خیلی هاشون هم هم سن و سال خودم بودند و مثلا امروزی... 

جالبه که خیلی ها اصلا کاری به دموکراسی و آزادی ندارند و خواسته های خیلی محدودی دارند از جمله داشتن یه شغل ساده و یا مثلا بر چیدن گشت ا رش اد و شکل مو و لباس و....

ظاهرا ما طرفداران آزادی و دموکراسی در ایران یک اقلیت کوچک هستیم! 

و اما امروز و جمع بندی کلی که من بهش رسیدم: 

ظاهرا در این دوره تحریم هیچ فایده ای نداره و تنها هدفی که مردم میتونند داشته باشند باید این باشه که با شرکت در انتخابات فقط آقای دکتر... رو که سوار اسب شده و داره چار نعل به سمت ارتجاء میتازه و ایران رو به سمت تجزیه و جنگهای قومی و مذهبی میبره از بالا به پایین بکشیم 

بعد بشینیم فکر کنیم که چه خاکی بر سرمون بریزیم  

پس ایده ال هامون رو بیخیال بشیم و لااقل ایران رو نجات بدیم 

به قول یکی از کارشناسان: همه میدونیم که حقمون چلوکبابه ولی حالا که گیرمون نمیاد لااقل همین نون خشک رو از دست ندیم.

پ.ن1: خودم هنوز مردد هستم که شرکت بمنم یا نه ولی شما شرکت کنید 

پ.ن2: سارا جان از اینکه وبلاگ آموزشی شما ف ی ل ت ر شد متأسفم.امیدوارم افسردگی نگیری. 

به هر حال ما باید پوست کلفت تر از این حرفها باشیم رفیق 

پ.ن 3: لطفا نظر بدین و نظراتتون رو بگین و اشتباهات من رو بهم یاد آوری کنید و فکر کنم این موضوع ارزش بحث داشته باشه